کردارمان روی ربع اول همانطور می ماند و به سمت ربع های دیگر نمی رفتیم کاش مختصات

  تابع گناهانمان نزولی باشد تا در یک جا بالاخره پایان پذیرد کاش

 گناهانمان اینقدر پیوسته نباشد و حد اشتباهاتمان به بی نهایت میل نکند کاش لا اقل تابع

 از سخنان بیهوده و اعمال مکروهه که فراوان هم هستند، جذر می گرفتیم کاش

 با تمام دلخوشی هایش در نظرمان نقطه ای تو خالی باشد و بس کاش دنیا

             حرمتی هایمان در محضر درست، توبه باشد  کاش انتگرالهای بی

 اندکمان را به توان برسانیم تا به حساب آیند کاش بتوانیم اعمال نیک و بسیار

 مرگی ها، به ما فرصت فکر کردن به خود را بدهد  کاش آهنگ رو به افزایش حجم روز        

 که اگر نکنیم یا به هدف نمی رسیم و یا دیرتر می رسیم  کاش راه راست را انتخاب کنیم،   

 اعمالمان در مینای رضای خدا برود تا مقبول درگاهش واقع شود کاش لگاریتم کلیه  

   مناجات را یک جا میشد جمع کرد تا از دستشان ندهیم و فراموششان نکنیم   کاش لحظه های خوب